تبلیغات
خبرنامه وب سایت:
تاريخ : یک شنبه 21 تير 1394 | 1:49 AM | نویسنده : مهدی
نقد و بررسی Huawei P8
شرکت «هوآوی» (Huawei) فعالیت‌اش در حوزه‌‌ی گوشی‌های همراه را در سال 2010 به‌طور رسمی آغاز کرد. شاید محصولات این شرکت دیرتر از بقیه‌ی رقبا وارد بازار گوشی‌های هوشمند شده باشند، اما در مقایسه با رقبا، یک برتری دارند؛ برتری که توجه عموم خریداران را به‌خود جلب می‌کند. قیمت پایین‌تر محصولات را می‌توان رمز موفقیت شرکت هوآوی در این 5 سال دانست.
شاید سال‌ها پیش نام هوآوی در صنعت گوشی‌های همراه برای کم‌تر کسی آشنا بود؛ اما امروز اکثر کاربران دنبال این هستند که بدانند هوآوی کی گوشی‌های جدیدش را معرفی می‌کند؛ دقیقا مثل اتفاقی که برای سایر برندهای مطرح افتاده است. این علاقه به‌اندازه‌ای زیاد شده که حتی کاربران علاقه دارند بدانند مشخصات سخت‌افزاری پرچمدار بعدی این شرکت چیست و چطور قصد دارند به مصاف سیار رقبا برود. پیش از این شرکت هوآوی فقط در بازار چین فعالیت داشت. اما چندی است که پا را فراتر از مرزهای این کشور گذاشته و قصد جهانی شدن دارد. با سیاست‌های جدید این شرکت باقی کشورهای آسیایی و حتی آمریکا هم به لیست بازارهای مقصد برای گوشی‌های هوآوی اضافه شده‌اند.
حدود یک ماه پیش هوآوی سری P8 خود را معرفی کرد که شامل 3 گوشی بود؛ این سه گوشی هر کدام در «بازه‌‌ی قیمتی»، «اندازه» و «سخت‌افزار مختلف» به بازار عرضه شدند. یکی از این سه گوشی که نام P8 برای‌اش انتخاب شده بود، پرچمدار جدید شرکت هوآوی در سال 2015 لقب گرفت. هوآوی علاوه بر P8 دو مدل دیگر با نام‌های «هوآوی P8 لایت» و «هوآوی P8 مکس» را هم معرفی کرد.
در این سری برخلاف نام‌گذاری قبلی، هوآوی پسوند «اسند» (Ascend) را حذف کرده. به‌نظر می‌رسد این تغییر با هدف ساده‌تر شدن نام این سری صورت گرفته باشد. در ادامه با نقد و بررسی این گوشی که برای اولین در ایران توسط سایت دیجیکالا انجام می‌شود، همراه شوید.
رعنای تمام فلزی
هوآوی این بار برخلاف الگوی طراحی به‌کار رفته در P7 که مبتنی برشیشه و فلز بود، سراغ الگویی رفته که نتیجه‌اش ضخامت 6.4 میلیمتری برای P8 بوده؛ البته بد نیست بدانید همین الگوی جدید وزن گوشی را هم افزایش داده است. پرچمدار جدید هوآوی در مقایسه با پرچمدار قبلی 0.01 میلی‌متر باریک‌تر شده، اما در عوض 20 گرم به وزن آن افزوده شده است. طراحی جدید تنها به ابعاد و وزن خلاصه نمی‌شود و روی ظاهر P8 هم تاثیر محسوسی گذاشته است؛ مثلا فلزی که در بدنه‌ی پشتی به‌کار رفته، زیبایی فوق‌العاده‌ای به این گوشی بخشیده است. قاب پشتی از جنس آلومینیوم است و برای محافظ صفحهی نمایشگر هم از «گوریلا گلس3» استفاده شده است. البته ممکن است با نگاه به ظاهر P8، سری Z سونی را به‌خاطر بیاورید. البته هوآوری ظرافت زیادی در طراحی پرچمدار جدیدش به‌خرج داده و فاصله‌ی صفحهی نمایش تا لبه‌های راست و چپ گوشی را تا حد امکان کم کرده است. همچنین فلز قاب دوری را به‌صورت ماهرانه‌ای تراش داده و گرد کرده تا به کنترل P8 تنها با یک دست کمک کند.
لبه‌ی بالایی گوشی جک 3.5 میلیمتری هدفون و میکروفن دوم را روی خود جا داده است. قرار گرفتن کلیدهای کنترل صدا، روشن/ خاموش و شیار سیم‌کارت‌ها در اندازه‌ی نانو و کارت حافظه‌ی جانبی از نوع microUSB روی لبه‌ی سمت راست، به طراحان هوآوی این امکان را داده تا بتواند لبه‌ی سمت چپ را خالی نگه دارند. البته شیار سیم‌کارت دوم کارآیی دوگانه دارد. می‌توانید از سیم‌کارت دوم در این شیار استفاده کنید یا برای استفاده از کارت حافظه‌ی جانبی از آن بهره ببرید. روی لبه‌ی پایینی هم اسپیکر اصلی گوشی، پورت MicroUSB و میکروفون اصلی مکالمه به‌ترتیب از چپ به راست قرار گرفته‌اند. البته ممکن است با دیدن این مدل چینش یاد طراحی لبه‌ی پایین آیفون6 بیافتید. لبه‌های فلزی این گوشی به‌وسیله‌ی پلاستیک‌های باریک از هم جدا شده‌اند تا به آنتن‌دهی بهتر گوشی، کمک کنند. چیزی که پیش‌تر در اپل آیفون6 و سامسونگ گلکسی S6 شاهد آن بودیم.
برای P8 یک صفحهی نمایش 5.2 اینچی درنظر گرفته شده است. در قسمت بالای این صفحهی نمایش دوربین سلفی، اسپیکر مکالمه و حسگرهای مجاورت و روشنایی مشاهده می‌شوند. در انتهای سمت راست بالای نمایشگر هم LED اعلان‌ها قرار دارد. پایین نمایشگر هم مثل لبه‌ی سمت چپ، خالی از هرگونه کلید و نشانه ای است.
در بالای قاب فلزی پشت گوشی، قسمتی پلاستیکی به‌چشم می‌خورد که به آنتن‌دهی هرچه بهتر گوشی، کمک می‌کند. هوآوی ادعا کرده در طراحی P8 از یک فن‌آوری جدید آنتن‌دهی بهره برده است. دوربین 13 مگاپیکسلی گوشی به‌همراه فلش LED از نوع دوگانه با نور‌های سرد و گرم، روی همین قسمت پلاستیکی تعبیه شده‌اند. در وسط قسمت فلزی و کمی پایین‌تر از قسمت پلاستیکی هم برند و لوگوی تجاری هوآوی به‌تنهایی به‌چشم می‌خورد.
پس از بررسی کامل گوشی از حیث طراحی، می‌توانیم ادعا کنیم شرکت هوآوی می‌تواند به طراحان‌اش افتخار کند؛ کاری که اپل و سامسونگ با طراحان حرفه‌ای خود نتوانستند انجام دهند، گنجاندن یک دوربین حرفه‌ای در فضایی به اندازه‌ی 6.5 میلی‌متر بود. اما هوآوی به این مهم دست پیدا کرده و دوربین‌اش مثل HTC M9، سامسونگ گلکسی S6 و حتی اپل آیفون6 از قاب پشتی بیرون نزده است.
تمام این موارد دست به دست هم داده‌اند تا در P8 شاهد یک طراحی یک‌پارچه باشیم. طوری که با در دست گرفتن‌اش می‌توانیم حس و حال لوکس گوشی را احساس کنیم. البته باید روی این موضوع هم تاکید کنیم که P8 یکی از باریک‌ترین گوشی‌های هوشمند تولید شده، تا به امروز است.
اندازه‌ی بزرگ‌تر با تعداد پیکسل قبلی
طراحان هوآوی برای P8 هم مثل P7 از یک نمایشگر با رزولوشن Full HD معادل 1080 در 1920 پیکسل بهره برده‌اند. البته با این‌که صفحهی نمایش P8 در مقایسه با نسل قبلی بزرگ‌تر شده امابرای آن تراکم پیکسلی 424 پیکسل بر هر اینچ‌‌در نظر گرفته شده است. این تراکم پیکسلی در مقایسه با تراکم P7 با 441 پیکسل در هر اینچ، کم‌تر شده است. استفاده از حسگرهای مجاورت، روشنایی و شتاب‌سنج باعث شده تا این نمایشگر قابلیت خاموش شدن خودکار، تنظیم خودکار نور صفحهی نمایش با توجه به نور محیط و چرخش خودکار را داشته باشد. برای این صفحهی نمایش از تکنولوژی IPS استفاده شده است؛ به‌همین خاطر هم بعید است هنگام مشاهده‌ی محتوای این صفحهی نمایش از زوایای مختلف به مشکلی برخورد کنید. همچنین تصاویر به نمایش درآمده در این صفحهی نمایش واضح‌اند، رنگ‌های‌اش سرزنده‌اند و محتویات‌اش هم شفاف هستند. البته با وجود همه‌ی این موارد باز هم نمایشگر زیر نور مستقیم خورشید عملکرد خوبی از خود نشان نمی‌دهد و حتی با نهایت روشنایی هم کاربر در خواندن محتویات گوشی با مشکل مواجه می‌شود. البته تعداد پیکسل‌ها و رزولوشن این صفحهی نمایش به‌اندازه‌ی سامسونگ گلکسیS6 زیاد نیست؛ اما با این حساب باز هم با یکی از بهترین نمایشگرهای موجود در بازار طرف هستیم. هوآوی برای محافظت از این صفحهی نمایش از نسخه‌ی سوم گوریلا گلس استفاده کرده است. صفحهی لمسی هم عملکرد خوبی دارد و می‌تواند تا ده لمس به‌صورت هم‌زمان را پشتیبانی می‌کند. اشاره به این نکته هم خالی از لطف نیست که هوآوی فاصله‌ی بین نمایشگر و لبه‌ها را کاهش داده و به این ترتیب توانسته یک نمایشگر 5.2 اینچی را در قابی کوچک‌تر جای دهد.
تراشه و رابط کاربری اختصاصی هوآوی
شاید نام «های سیلیکون» (HiSilicon) به اندازه‌ی «کوالکام» و «مدیاتک» به گوش آشنا نباشد، اما پرچمدار جدید هوآوی از تراشه‌ی «کرین 930» (Kirin 930) تولید شده توسط همین شرکت استفاده می‌کند. البته هوآوی سهام‌دار اصلی هایسیلیکون هم هست و فقط از تراشه‌های تولیدی این شرکت برای گوشی‌های هوشمندش استفاده می‌کند. هایسیلیکون که پیش از این موفق به دریافت گواهینامه‌های شرکت «آرم» (ARM) برای پردازنده‌های «کورتکس» و پردازه‌های گرافیکی «مالی» (Mali) شده، در تراشه‌های خود از این دو نوع پردازنده استفاده می‌کند. برای این تراشه‌ی 64 بیتی با لیتوگرافی 28 نانومتری هم دو پردازنده‌ی مجزا که هر کدام 4 هسته دارند، با فن‌آوری big-LITTLE به‌کار گرفته شده‌اند. هر دو پردازنده برپایه‌ی کورتکس A53 و با فرکانس‌های 2.0 و 1.5 گیگاهرتز کار می‌کنند. البته هایسیلیکون روی پردازنده‌ی کورتکس A53 بزرگ تغییرات فراوانی اعمال کرده است و هسته‌هایی با معماری قو‌ی‌تر ساخته؛ در نهایت هم آن را «کورتکس A57e» نامیده که فرکانس پردازشی‌اش 2.0 گیگاهرتز است. هوآوی ادعا کرده این پردازنده در مقایسه با کورتکس A53 اصلی کارآیی و قدرت بیش‌تری دارد. همچنین پردازنده‌ی کوچک هم به کورتکس A53 با قدرت پردازش 1.5 گیگاهرتز‌مجهز شده است. در کنار این دو پردازنده هم از مالی T624 با لیتوگرافی 28 نانومتری و قدرت پردازش 695 مگاهرتز به‌عنوان پردازنده‌ی گرافیکی بهره برده شده تا خیال هوآوی و کاربران بابت پردازش‌های گرافیکی، راحت شود. در کنار این پردازنده‌ها، 3 گیگابایت رم از نوع LPDDR3 با فرکانس 1600 مگاهرتز هم برای تثبیت این سخت‌افزار قدرتمند به‌کار گرفته شده است.
با این‌که گوشی در دو نسخه‌ی 16 و 64 گیگابایتی عرضه شده است؛ امکان استفاده از کارت حافظه‌ی جانبی تا 128 گیگابایت هرگونه نگرانی را در مورد حافظه از میان برده است. تنها تفاوت میان مدل‌های 16 و 64 گیگابایتی در حافظه‌ی داخلی‌شان نیست، بلکه از نظر رنگ بدنه و همچنین تراشه هم متفاوت هستند. دو رنگ «نقره‌ای» و «رزگلد» از نوع 16 گیگابایتی با تراشه کرین 930 هستند. در مقابل رنگ‌های «مشکی» و «طلایی» به 64 گیگابایت حافظه‌ی داخلی و کرین 935 مجهز شده‌اند. البته نسخه‌ای که در دیجیکالا مورد نقد و بررسی قرار گرفت، 16 گیگابایتی بود.
این گوشی در آزمون AnTuTu نمرهی خوب 44863 (قبل از بروزرسانی سیستم‌عامل) را کسب کرد که با توجه به سخت‌افزارش نمرهی دور از ذهنی هم نبود. در ادامه نظر‌تان را به تصاویر تهیه شده از این آزمون جلب می‌کنیم.
هوآوی P8 از یک یا دو سیم‌کارت با در نظر گرفتن نسخه‌اش، و به لطف تراشه کرین 930 از شبکه‌ی پرسرعت 4G پشتیبانی می‌کند. کاربر برای مکان‌یابی در این گوشی می‌تواند از GPS، GLONASS و Beidou بهره ببرد. البته امکان استفاده از Wi-Fi هم برای اتصال به اینترنت پرسرعت مهیا است. بلوتوث نسخه‌ی 4.1،NFC و رادیو هم در کنار سایر امکانات، درنظر گرفته شده‌اند.
باتری لیتیوم پلیمر 2680 میلی‌آمپر ساعتی هم برای P8 در نظر گرفته شده تا بتواند پاسخ‌گوی نیاز‌های صفحهی نمایش و پردازنده‌ی پرمصرف این گوشی باشد. این باتری در مقایسه با P7 ظرفیت بیش‌تری دارد و با توجه به کم‌تر شدن قطر P8 در مقایسه با P7 موفقیتی برای هوآوی و از جمله نقاط قوت این گوشی به‌حساب می‌آید. فراموش نکنید که دسترسی به این باتری توسط خود کاربر ممکن نیست.
ترکیبی از iOS و اندروید
برای P8 به‌صورت پیش‌فرض اندروید لالی‌پاپ، نسخه‌ی 5.0.1 درنظر گرفته شده. البته نسخه‌ی سوم رابط کاربری این شرکت هم با نام «ایموشن» (Emotion UI) ظاهری مناسب به اندروید پیش‌فرض این گوشی بخشیده است. مطمئنا آنچه در رابط کاربری هوآوی شاهدش هستیم، مثل بقیه برند‌ها نیست. در نسخه‌ی جدید رابط کاربری هوآوی با چیزی شبیه به سیستم‌عامل iOS روبرو هستیم. با این‌که بخش وسیعی از رابط ایموشن، محیطی شبیه به iOS دارد اما بعضی از قسمت‌ها کاملا شبیه به iOS طراحی شده‌اند؛ مثل بخش تنظیمات دوربین و مرکز کنترل گوشی که با کشیدن انگشت از پایین به بالا روی نمایشگر ظاهر می‌شود. ایموشن دکمه‌ی اصلی منو را از رابط کاربری اصلی اندروید حذف کرده است و برنامه‌ها و بازی‌های نصب شده، کنار هم و در صفحهی اصلی قابل مشاهده هستند؛ دقیقا مشابه چیزی که در iOS شاهدش هستیم. کاربر در کنار آیکون این برنامه‌ها و بازی‌ها می‌تواند از «ویجت‌ها» و میان‌برها هم استفاده کند.
اگر شباهت‌ها را کنار بگذاریم، نوآوری‌های خاصی هم در این رابط کاربری به‌چشم می خورد که در نوع خودشان جالب به‌نظر می‌رسند. اگر نوک انگشت‌تان را روی صفحهی لمسی به سرعت بکشید، ردی مثل نور چوب جادوگران روی نمایشگر مسیر حرکت انگشت‌تان را دنبال می‌کند. استفاده از تصاویر پس‌زمینه‌ی مختلف با هر بار روشن کردن نمایشگر با استفاده از کلید روشن/خاموش هم در نوع خودش جالب به‌نظر می‌رسد. از حق نگذریم، رابط کاربری این گوشی از انیمشن‌های جذاب در تمام قسمت‌های‌اش سود برده؛ طوری‌که استفاده از آن در مدت زمان طولانی خسته‌‌کننده نخواهد بود.
این رابط کاربری بسیار سبک است و تقریبا تمامی منوها و تنظیمات به‌همراه انیمشن‌ها و جلوه‌های گرافیکی‌شان با آنچه در اندروید پیش‌فرض شاهدش بودیم متفاوت است.
عناصر تکراری دوربین با لباسی جدید
در هوآوی P8 شاهد دوربین با حس‌گرهایی مشابه P7 هستیم. دو دوربین با حسگرهای 8 و 13 مگاپیکسلی به ترتیب به‌عنوان دوربین‌های سلفی و اصلی ایفای نقش می‌کنند. اگر عادت دارید با اعداد و ارقام از کیفیت دوربین‌ها مطلع شوید، بد نیست بدانید دوربین اصلی تصاویر را با رزولوشن 4160 در 3120 پیکسل ثبت می‌کند. دوربین سلفی هم می‌تواند تصاویری با نهایت کیفیت 3264 در 2448 پیکسل ثبت کند. اما اگر کمی دقیق‌تر اطلاعات حس‌گرها را بررسی کنیم، دوربین اصلی دریچه‌ی دیافراگم f/2.0 به‌همراه لزرش‌گیر اپتیکال تصویر یا OIS دارد. در لنز این دوربین از فن‌آوری جذب نور RGBW استفاده شده است؛ به این معنی که این لنز موقع جذب نور و ثبت آن‌ها توسط حس‌گر بهترین عملکرد را دارد و رنگ‌ها را در نزدیک‌ترین حالت به واقعیت ثبت می‌کند. به‌طور کلی تصاویر ثبت شده توسط دوربین اصلی کیفیت بالایی دارند. رنگ‌ها زنده هستند و حد و مرز آن‌ها کاملا حفظ شده است. خبری از نویز بالا یا بافت‌های خاص که بخواهند از کیفیت تصاویر بکاهند هم نیست.
البته تصاویر ثبت شده در نور کم از کیفیت بالایی برخوردار نیستند و نویز زیادی دارند که هوآوی برای مقابله با این ضعف دوربین، حالتی تحت عنوان «عکاسی پیشرفته در شب» (Super Night Mode) را به تنظیمات دوربین اضافه کرده است؛ حالت جدید کمک خوبی برای بهبود ثبت تصاویر در شرایط نوری بد است. همچنین استفاده از فلش با نور دوگانه به ثبت تصاویر در شرایط نوری مختلف کمک بسزایی می‌کند.
رابط کاربری دوربین در نگاه اول کاربر را به‌یاد رابط کاربری دوربین آیفون میاندازد. کلید ثبت و شمایل انتخاب حالت عکاسی و فیلم‌برداری دقیقا مثل رابط کاربری آیفون است. همچنین در تنظیمات دوربین اصلی این گوشی مواردی مثل عکاسی «پاناروما» و HDR هم به‌چشم می‌خورد.
نمونه تصویر ثبت شده زیر نور مستقیم خورشید
نمونه تصویر ثبت شده زیر نور مصنوعی
نکته‌ی دیگر وجود حالتی به نام «فوکوس چند حالته» (All Focus) است. از این حالت برای ثبت تصاویر از اجسام یا سوژه‌هایی که در فاصله‌های مختلف از لنز قرار گرفته‌اند، استفاده می‌شود. با استفاده از این حالت دوربین روی تمامی اجسام در فاصله‌های مختلف به نوبت فوکوس کرده و تصویر آن‌ها را جداگانه ثبت می کند؛ در ادامه هم تصویری به کاربر ارایه می‌شود که می‌تواند با لمس هر نقطه از آن، روی سوژه‌ی مورد نظر فوکوس کند.
از جمله سایر امکانات دوربین اصلی ضبط ویدیو با سرعت بالا یا Time-Lapse است. جدا از این امکان این دوربین می‌تواند ویدیوهایی با کیفیت FullHD (1920 در 1080 پیکسل) را با سرعت 30 فریم در ثانیه ضبط کند. این ویدیو ها کیفیت قابل قبولی دارند و نویز کمی در آن‌ها به‌چشم می‌خورد.
یکی از قابلیت‌های جذاب دوربین این گوشی «حالت کارگردانی» (Director Mode) نام دارد. این قابلیت به کاربر اجازه می‌دهد تا هم زمان کنترل سه گوشی P8 را در اختیار بگیرد و از آن‌ها برای ضبط ویدیوی هم‌زمان بهره ببرد. در واقع کاربر می‌تواند هم‌زمان با سه دوربین از زوایای مختلف از یک سوژه فیلم‌برداری و سپس مثل یک تدوین‌گر حرفه‌ای سکانس‌های مورد نظرش را انتخاب کند.
قابلیت جذاب دیگر، «حالت نقاشی با نور» (Light Painting Mode) است. در این حالت کاربر می‌تواند در مقابل دوربین با یک منبع نور مثل چراغ قوه تخیلات‌اش را ترسیم یا شکل‌هایی شبیه به قلب یا ستاره بکشد.در نتیجه هم یک تصویری با پس زمینه‌ی ثابت به‌همراه مسیر منبع نوری که در دست داشته، شکل میگیرد.
کمی درباره‌ی دوربین سلفی P8 حرف بزنیم. دوربین سلفی هم تصاویر خوبی ثبت می‌کند. اما این تصاویر بعضا در شرایط نوری بد، نویز بالایی دارند. البته می‌توانید از این نویز‌ها با استفاده از «حالت زیبایی» (Beauty Mode) بکاهید. با استفاده از این حالت در کنار کم کردن نویز از چین و چروک‌های صورت‌تان هم کم می‌شود. پوست‌تان شفاف‌تر و صورت‌تان هم زیباتر خواهد شد.
جمع‌بندی
بدنه‌ی آلومینیومی باریک، طراحی ظاهری منحصربفرد و استفاده از رنگ‌های زیبا در کنار سخت‌افزار قدرتمند و دوربین‌های خوب، P8 را به یکی از قدرتمندترین و زیباترین گوشی‌های هوشمند دنیا تبدیل کرده است. حس خوبی که با در دست گرفتن این گوشی فلزی با گوشه‌های گرد و طراحی ارگونومیک‌اش به کاربر دست می‌دهد، به‌تنهایی می‌تواند برای بسیاری از کاربرها دلیلی موجه برای خرید باشد.هوآوی برای پرچمدار جدیدش سنگ تمام گذاشته و در طراحی و عناصر سخت‌افزاری‌اش کم نگذاشته است.
همچنین در طراحی رابط کاربری آن نهایت تلاش‌اش را به کار بسته تا علاوه بر جذابیت، حجم زیادی نداشته باشد تا رم گوشی بیش از حد اشغال نشود. دوربین اصلی P8 به یکی از نقاط قوت آن تبدیل شده. با این‌که این دوربین بر روی کاغذ تفاوتی با P7 ندارد، اما قابلیت‌های زیادی به آن اضافه شده است. صفحهی نمایش P8 هم در مقایسه با P7 تغییری در تعداد پیکسل و روزولوشن ندارد؛ اما ابعاد آن مقداری بزرگ‌تر شده است. انتخاب این صفحهی نمایش یکی از بهترین استراتژی‌ها با هدف کیفیت بالا و مصرف کم انرژی بوده است. البته که زیر نور مستقیم خورشید، این صفحهی نمایش روشنایی و وضوح لازم را ندارد.
از جمله نکات منفی این گوشی هم می‌توان به عدم مقاومت در برابر ضربه و ضدآب بودنش اشاره کرد. همچنین شاید عدم وجود حس‌گر اثرانگشت در این گوشی به‌چشم بیاید. در مجموع اگر می‌خواهید گوشی‌تان بدنه‌ای باریک داشته باشد، صفحهی نمایش‌اش خوب باشد، باتری‌اش قوی باشد، سخت‌افزار و دوربین‌های‌اش هم باکیفیت باشند و از همه مهم‌تر هزینه‌تان هم بالا نرود؛ پرچمدار جدید هوآوی می‌تواند یکی از بهترین انتخاب‌ها باشد.
مزایا:
بدنه ی تمام فلزی باریک
سخت‌افزار و سیستم عامل 64 بیتی
دوربین اصلی با کیفیت بالا
باتری با ظرفیت بالا
سخت‌افزار و سیستم عامل 64 بیتی
دوربین اصلی با کیفیت بالا
باتری با ظرفیت بالا
معایب:
نور کم صفحهی نمایش در نور مستقیم خورشید
دوربین سلفی با کیفیت پایین
دوربین سلفی با کیفیت پایین
سایت منبع دیجیکالا
نظرات شما عزیزان:
موضوع : بررسی تخصصی ابزار الکترونیکی ، هواوی - HUAWEI ، منبع بررسی ها : digikala ، ،
.: Weblog Themes By Pichak :.
تبادل لینک هوشمند 
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید